Krotten worden weer rozentuinen, treur niet.
Als de vloed je verzwelgt en alles verdelgt,
Is Noach je leidsman in het oog van de storm, treur niet.
Op pagina 386
Mariam luisterde braaf naar die woorden. Ze durfde nooit tegen Nana te zeggen dat ze er een hekel aan had zoals zij over Jalil praatte. De waarheid was dat Mariam zich in Jalils buurt helemaal geen harami voelde. Elke donderdag kwam Jalil een of twee uur langs om haar te bezoeken, een en al glimlach en cadeautjes en genegenheid, en Mariam voelde dat ze recht had op alle schoonheid en gulheid van het leven. Daaom hield Mariam van Jalil.
Zelfs al moest ze hem delen.
Op pagina 11
van Duizend schitterende zonnen (2007) van Khaled Hosseini, uit het Engels vertaald door W. Hansen.
