Yaakov zet de rol in een hoek en haalt een andere tevoorschijn,
die hij met tiencentimeter tegelijk uitrolt. 'Snap je, het ene tafereel
leidt naar het volgende. De Domes, de prairies, nu de Indianen Die
Buffels Jagen, dan weer het Dorp van de Doden, heel populair van-
wege de "wonderlijke manier waarop de indianen met hun doden
omgaan". Die niet zo wonderlijk is als die van de joden: je haalt
twee seconden geen adem, en voor je het weet lig je in de grond; en
niet zo wonderlijk als die van de katholieken: ze laten je wekenlang
in de rouwkamer liggen, zodat iedereen goed kan kijken en bier
kan drinken.'
p. 84
Lilian en Yaakov kijken elkaar aan en O'Brien kijkt op zijn horlo-
ge. Yaakov pakt zijn lege glas op. Hij zou het aan stukken kunnen
slaan en Lillians naam in zijn borst kerven. Hij zet het glas neer. Het
is niet nodig: haar naam staat er al.
Yaakov drukt Lillian zo hard tegen zich aan dat de vier knopen
van zijn overjas door haar trui en haar bloed en haar hemdje heen
in haar huid drukken, en ze slaat haar handen om zijn magere nek
alsof hij haar vader is.
'Zay gezunt hey,' zegt Lillian. 'Ga met God,' en ze bedoelt: 'Ga
met mijn liefde.' Ze bedoelt: 'Ga met me mee.' Ze bedoelt: 'Verlaat
me niet.' Ze bedoelt: 'Ik kan dit niet zonder jou.' Ze bedoelt: 'Laat
me niet gaan.'
Lillian helpen zal Yaakovs laatste goede daad zijn. Nadat ze is
vertrokken houdt hij op met zingen in het Royale, houdt hij op met
Reuben plagen, houdt hij op Meyer te bespotten. Reubens ver-
moeidheid is de vermoeidheid van Reuben, Meyers leugens zijn de
leugens van Meyer, de misdaden en beoordelingsfouten van de we-
reld zijn ook de zijne. Hij legt handdoeken over de rand van de bad-
kuip voor het geval er spetters zullen rondvliegen. Hij schuift zijn
zware fateuil tegen de voordeur. Hij stapt in het warme bad, alles
ligt klaar op de mat naast hem, en ditmaal is er geen Reuben om
hem eruit te vissen.
p. 94
Amy Bloom, 'Op zoek'.
